جهان در آتش

حرف حـــــق را حــــق گفت بایـــــد گفت

گاهی ازدست داد هرچه داشت آنکه گفت
چند سالــی فرصت است تا خوشه چینیم
خرمنــی بر پا کنیم و سوختنش را نبینیم
آیــــــــا می شــــــود روزی چنیــــــن شود
هر کس خرمنـــی بر پا کــــرد سودش بَرَد
هر کــــس هر چــــه داشت نگیرنــــد از او
گر به کارشان نیامــــد پرتاب نکنند هر سو
دوستی گفـــت می شود همه با هم باشیم
ریشـــــه جهان خــــواران را از جا بر کنیم
بایـــــد ثابت کنیـــــم به آنــــان ما هستیم
قانونـــــی دارد هستی ما پیرو آن هستیم
بی حســاب نیست گــــردش چـــــرخ فلک
یک لحظه نایستد تا نگویــد خالق بی کلک
او کـــــه قانونــــــش از روی عــــدل است
هر مشکلی یا کمک گرفتـن از او حل است
آری محتــــاج کســــــی هرگــــز نمی باشد
هر دستورش به سود هر یک از ما میباشد
گر اطاعت کنــی از آنچـــــه فرموده است
مطمئـــــن باش او از تـــــو راضــــی است
بعــد از آن دنیـــــا بــه کــــــام تــــو هست
خانه ای در بهشــــت بــه نــــام تـــو هست
هم در این دنیـا با عـــزت زندگـی می کنی
هـــــــم بـه آن دنیــــا با حرمــــت می روی
حال فرامــــوش نکـن آنچـــــه خدا فرمود
بارها گفتند و گفتیم به سود تو خواهدبود
پــــس نبایـــد از یــــــــاد بـرد عـــدل و داد
ورنـه از هـر ســو می شنویـــم ناله و فریاد
گـر نیمــــی از دنیــا اکنــــون در جنگ است
چـون ســران آن کشورهــا بی فرهنگ است
گــــــــــر آن هـــــا فرهنـــگ می داشتنـــــــد
بـــذر دوستـــــی در جهـــــــــان می کاشتند
بارالهـــا یاری کن آتـش جنـگ خاموش شود
هـر کس هـر کجـا هست سخنت گوش دهد